Baharsın Ey Sevgili!...

Nihat Malkoç
2012 - Nisan, Sayı: 314, Sayfa: 016

…bütün çağların gül yüzlü efendisine…

 

Adını anar rüzgâr, bulut gözyaşı döker

Ay yarar karanlığı, beklenen şafak söker

Zemheri soğuğunda, gül yüzlü baharsın sen!...

Karanlıkları boğan, yürekte neharsın sen!...

Kur’an’ın ikliminde yaşayan seni anlar

Bu dünya gurbetinde kurbandır sana canlar

Sevginle ısınırım çöllerin ayazında

Adın düşer aynama kalbimin niyazında

Ümmet kan ter içinde diler şefaat,  aman

Aşkınla yenilenir, senle gençleşir zaman

Yatağına kırgındır, senden uzak ırmaklar

Boy verdi hasretinden, saçımızdaki aklar

Şefaat iksirinden bedenime can gelir

Adını andığımda kalbe heyecan gelir

Ahir zamanda fitne yağarken sağnak sağnak…

Bu bela yağmurunda sensin bize sığınak!...

Uzağına düşmüşüz, ümmet bağlar karalar

Hasretin cam kırığı, yürekleri yaralar

Gece çöl ayazında sevginle kalbim yanar Yüz bin asır geçse de dilimiz seni anar

Lal ü ebkem kesilir adını anmayanlar

Boşa nefes tüketir aşkınla yanmayanlar

Eridi mum misali edebimiz, arımız

Can evimiz tamtakır, yağmalandı varımız

İnsanlık kan ağlıyor, sensiz yaslı yürekler

Hidayetten nasipsiz, bomboş paslı yürekler

Yokluğun kara kıştır, buz kesmekte hazanlar

Ebu Cehil misali, kan kusmakta azanlar…

Güller boynunu bükmüş, bahçe viran Efendim!..

Tutuştu tennureler, dünya niran Efendim!...